Czahar Mahal to niezwykle interesujący rejon tkacki w centralnej części zachodniego Iranu. Miejsce, gdzie znajdujemy obok siebie dywany z Saruka, Araku (dawniej Sultanabad), Ferahanu i wyroby Bachtiarów.

Bardzo zróżnicowane obrazowanie, silnie zgeometryzowane formy, lśniąca, jędrna wełna, urzekająca bogactwem kolorystyka, dobra, a nawet często bardzo dobra jakość tkania – to cechy kobierców tam powstałych.

Wpływ wielu tradycji, powszechność regionalnego tkactwa, ożywienie wytwórstwa w XIX wieku dzięki straniom kompani Zieglera, eksportującej dywany nie tylko do Europy, ale i za ocean, zaowocowaly bardzo obficie.

Kobierce z Czahar Mahal zaskakują pomysłowością, łatwością tworzenia coraz to nowych form, zmiennością kompozycji.

Jakość wykonania też jest bardzo zróżnicowana, od niezwykle precyzyjnych po dość przeciętne wyroby, ale i wtedy bogactwo i wielka umiejętność zestawiania kolorów oraz lśniąca wełna kompensują przeciętność tkania.

Kobierzec jest przykładem tkactwa bachtiarskiego wysokiej klasy. Jego kolory pięknie spatynowane uzyskały szlachetną głębię. Gęstość tkania przyczyniła się do zachowania wyrobu w świetnym stanie.

Stan bardzo dobry